Draft:Mya (program)

Mya

Original author(s)	Motorola
Website	https://www.mya.com/

Mya, rozwijana przez firmę Motorola, stanowiła przykład zaawansowanego asystenta osobistego zaprojektowanego do wykonywania szeregu funkcji związanych z codziennym życiem, takich jak czytanie i odpowiadanie na e-maile, dostępne dla użytkowników przez 24 godziny na dobę. Asystent miał być zintegrowany z nową usługą internetową o nazwie MyOSfera, również opracowywaną przez Motorolę, mającą stanowić platformę subskrypcyjną, której usługi mogłyby zostać rozszerzone na inne sieci komórkowe. W ramach strategii marketingowej, dla Myi został stworzony wizerunek cyfrowy przedstawiający postać kobiecą, mający na celu promocję produktu. Pomimo że realizacja tej postaci była technicznie zaawansowana i oceniana pozytywnie pod kątem jakości wykonania, spotkała się z publiczną krytyką dotyczącą jej seksualizowanego wizerunku.

Proponowane funkcje i rozwój

Projekt Myosfera, inicjatywa Motoroli rozpoczęta w 1998 roku, został zaprojektowany jako platforma usługowa wykorzystująca technologię rozpoznawania mowy do ułatwienia zarządzania komunikacją bezprzewodową i przewodową przez użytkowników. Usługa ta miała umożliwić obsługę różnorodnych zadań komunikacyjnych za pomocą prostych poleceń głosowych. Na rynku, już w momencie ogłoszenia Myosfery, istniały podobne projekty rozwijane przez inne firmy. Komentując wejście Motoroli w obszar technologii aktywowanych głosem, Alan Reiter z Wireless Internet and Mobile Computing podkreślił, że chociaż Motorola może wydawać się nieco opóźniona, jej zaangażowanie może przyczynić się do dalszego uznania zalet technologii głosowych, mimo wyzwań związanych z konkurencyjnością tego segmentu rynku. Interpretacja nazwy „Myosfera” miała podkreślać jej cel - stworzenie personalizowanej sfery komunikacyjnej dla użytkownika.

Projekt Mya, mający na celu stworzenie ludzkiego interfejsu do Internetu, zaplanowano jako usługę dostępną za pośrednictwem bezpłatnego numeru telefonu i osobistego kodu PIN. Usługa została zaprojektowana tak, aby była kompatybilna z różnymi typami telefonów, zarówno stacjonarnymi jak i mobilnymi, zapewniając użytkownikom dostęp do niej przez całą dobę. Mya miała oferować szeroki zakres funkcji, w tym możliwość odpowiadania na pytania dotyczące cen akcji, najnowszych wiadomości, wydarzeń sportowych, prognozy pogody, warunków ruchu drogowego, rezerwacji lotów, a także dostarczanie informacji o adresach i terminach. Ponadto, asystent miał umożliwiać inicjowanie połączeń do kontaktów zapisanych w książce adresowej użytkownika telefonu komórkowego.

Mya, zapowiadana przez Motorolę jako płatna usługa, miała zostać uruchomiona do grudnia 2000 roku. Firma planowała, że asystent cyfrowy Mya znajdzie zastosowanie nie tylko w urządzeniach Palm Pilot, ale także zostanie zintegrowany z ofertą innych operatorów komórkowych. W lipcu 2000 roku pojawiły się informacje, że Motorola rozważa współpracę z Nuance Communications w celu internacjonalizacji Mya. BellSouth został w tym samym miesiącu ogłoszony jako pierwszy operator, który zdecydował się na zakup usługi. Artykuł opublikowany w sierpniu 2000 roku przez czasopismo Popular Science ujawnił, że Motorola zainwestowała „miliony dolarów” w rozwój postaci Mya oraz związanej z nią technologii. Początkowo Mya była dostosowana wyłącznie do języka angielskiego, jednak do kwietnia 2001 roku program rozszerzono o wsparcie dla sześciu języków. Raporty wskazywały również, że Nippon Telegraph i Telephone (NTT) mogły współpracować z Motorolą nad japońską wersją Mya. Głos postaci Myi został użyczony przez aktorkę Gabrielle Carteris, a następnie przetworzony w celu nadania mu bardziej cyfrowego brzmienia.

Postać

W celu stworzenia reklamy postaci Mya, Motorola zleciła agencji reklamowej McCann Erickson, która następnie zaangażowała firmę Digital Domain do wykreowania postaci. Projekt ten został określony mianem "wysokobudżetowego", mimo że Digital Domain dysponowała jedynie trzema miesiącami na jego zakończenie. Postać Myi została zvisualizowana jako wysoka, szczupła blondynka o niebieskich oczach, oparta na fizycznym wyglądzie modelki Michelle Holgate. Inspiracją do stworzenia Myi były klasyczne wizerunki pin-up girls. Pierwsza koncepcja postaci charakteryzowała się bardzo wąską talią i dużymi piersiami, co przywodziło na myśl Jessicę Rabbit z "Kto wrobił królika Rogera?". Taki projekt nie spełnił oczekiwań ani Motoroli, ani McCann Erickson.

Zgodnie z prośbą Motoroli, Digital Domain miało za zadanie stworzyć postać, która byłaby jak najbardziej ludzka, lecz jednocześnie zauważalnie cyfrowa. Pierwsza wersja Myi okazała się zbyt realistyczna, skłaniając Motorolę do wniosku o jej bardziej cyfrowy charakter, ponieważ wzbudzała ona wrażenie bycia prawdziwą osobą wśród odbiorców. Fred Raimondi, kierownik ds. efektów wizualnych i reżyser animacji w Digital Domain, podjął decyzję o zmodyfikowaniu wyglądu Myi w taki sposób, aby był on "tuż na lewo od rzeczywistości".

You know how when you first looked at Max Headroom and were like 'What is that?' That's [the effect] we were after.

— Fred Raimondi

W procesie kreowania wizerunku Myi, firmy Digital Domain dokonały zmiany koloru włosów postaci z ciemnych na rozjaśniony blond. Włosy Myi, krótkie i sterczące, były porównywane do fryzury Sereny Altschul. Z powodu ograniczeń technologicznych istniejących w tamtym okresie, Digital Domain nie było w stanie zaprojektować Myi z włosami dłuższymi niż do długości uszu, ponieważ fotorealistyczne odwzorowanie cyfrowych włosów na dłuższą skalę stanowiło wyzwanie.

Pod względem fizycznej sylwetki, finalna postać Myi została zrekonstruowana z niemal identycznymi wymiarami co oryginalna modelka, która posłużyła za inspirację. W jej garderobie dominował srebrny garnitur ze spodniami, choć na niektórych wizualizacjach Mya pojawiała się również w topach zawiązywanych na szyi, a podczas swojego debiutu wystąpiła w wieczorowej sukni. Chociaż zespół Digital Domain preferował, aby Mya została przedstawiona w spódnicy do kolan i wysokich butach, ostateczna decyzja Motoroli i McCann Erickson padła na nowoczesny garnitur ze spodniami, mający podkreślić współczesny charakter postaci.

Digital Domain podjęło decyzję o niewykorzystaniu techniki przechwytywania ruchu dla animacji ruchów Myi, argumentując, że metoda ta mogłaby zbytnio ograniczyć wyrazistość postaci. Zamiast tego, zastosowali rotoskopię, co pozwoliło na umieszczenie cyfrowej postaci Myi na prawdziwym modelu. Wybór sukni wieczorowej przez Motorolę na debiut Myi został określony przez Digital Domain jako wyjątkowo trudne zadanie ze względu na przezroczystość materiału i jego warstwowość. Renderowanie 150 klatek filmu, co odpowiadało około 5–6 sekundom materiału w niskiej rozdzielczości, wymagało około 6 godzin przetwarzania, a renderowanie w wysokiej rozdzielczości zajmowało jeszcze więcej czasu.

Proces renderowania Myi był na tyle skomplikowany, że powodował zawieszanie się komputerów w Digital Domain. Aby osiągnąć efekt życia w postaci Myi, twórcy skupiali się na detalach takich jak ruchy, odblaski oraz mruganie oczami. Dodatkowo, specjalne odblaskowe refleksy nadawały Myi nieziemski blask, tworząc tęczowe efekty, gdy światło padało na nią pod określonym kątem. Skóra Myi została opisana jako połączenie porcelanowej lalki z dyskotekową kulą, co miało odzwierciedlać blask porcelanowego talerza, który reżyser reklamy, Alex Proyas, nabył w Australii. W niektórych scenach celowo obniżono jakość obrazu i dodano linie skanowania, by postać wydawała się bardziej cyfrowa i sztuczna.

Wizualna reprezentacja Myi była ograniczona wyłącznie do materiałów promocyjnych, takich jak reklamy i jej strona internetowa. Podczas interakcji z rzeczywistym programem użytkownicy mogli doświadczyć jedynie głosu Myi. Demonstracje możliwości Myi oraz zdjęcia postaci były dostępne na nieistniejącej już stronie mya.com. Fred Raimondi, współpracujący przy projekcie, wyraził przekonanie, że nazwa Mya jest zabawą słowną od "Moja asystentka", co odnajduje odzwierciedlenie w kulturze cyfrowej, podobnie jak postać Sidney Matrix w książce "Cyberpop: Digital Lifestyles and Commodity Culture".

Debiut i występy

Mya zadebiutowała publicznie 26 marca 2000 roku podczas 72. ceremonii rozdania Oscarów, w 60-sekundowym spocie reklamowym. W reklamie, postać Myi została ukazana w eleganckiej wieczorowej sukni, kompletowana z zestawem słuchawkowym, wysiadająca z limuzyny i krocząca po czerwonym dywanie, co miało symbolizować jej status „ulubieńca e-świata i 24-godzinnego mówiącego Internetu”. W spot reklamowym podkreślono, że zdolności Myi mają potencjał, by zmienić życie użytkowników. Mimo iż Mya zadebiutowała w marcu, realne funkcje programu planowano udostępnić dopiero w grudniu tego samego roku.

Po swoim debiucie, Mya szybko stała się tematem szerokiego zainteresowania mediów, co przełożyło się na jej obecność na okładkach takich wydawnictw jak USA Today, InStyle, Wired, oraz Adbusters. Uwagę przyciągnęła także nietypowa promocja, w której Hugh Hefner, założyciel magazynu Playboy, został przedstawiony siedzący w limuzynie w towarzystwie dwóch modelek Playboya, zwracając się do Myi z prośbą o przeczytanie swoich e-maili. Ta kampania reklamowa miała na celu podkreślenie zdolności Myi do interakcji z użytkownikami w sposób nowoczesny i osobisty, nawet w niekonwencjonalnych czy humorystycznych scenariuszach.

Podczas targów COMDEX w kwietniu 2000 roku, na stoisku firmy Motorola, prezentowano program Mya, co przyciągnęło uwagę nawet ówczesnego prezydenta USA, Billa Clintona. Demonstracja możliwości Myi dla prezydenta nie przebiegła jednak płynnie; doszło do technicznych problemów, w wyniku których Mya „zadławiła się” w połowie prezentacji, co wymusiło jej restart i ponowne przeprowadzenie pokazu.

Po swojej debiutanckiej reklamie, postać Myi i cały projekt wydawały się stopniowo zanikać z widnokręgu publicznego. Sidney Matrix w 2006 roku zauważył, że Mya „zniknęła” po początkowym zainteresowaniu. Podobne spostrzeżenia przedstawił wiceprezes Yankee Group w sierpniu 2000 roku, krytykując Motorolę za niewykorzystanie początkowego zainteresowania Myą. Zauważył, że chociaż debiutancka reklama skutecznie przyciągnęła uwagę do strony internetowej Myi, prezentując produkt, Motorola nie podjęła dalszych działań, aby promować Myę na większą skalę. Projekt Mya, jak się wydaje, nigdy nie został oficjalnie zakończony ani anulowany przez Motorolę, która ostatecznie zrezygnowała ze znaku towarowego „Mya” 19 września 2002 roku oraz „Myosfera” 1 grudnia 2002 roku.

Przyjęcie

Postać

Odbiór postaci Myi był zróżnicowany, co odzwierciedlało się w różnorodnych opiniach krytyków i komentatorów. Libby Callaway z "New York Post" uznała Myę za jedną z jej ulubionych "wirtualnych lasek", sugerując nawet, że Mya może zagrozić pozycji Lary Croft jako najpopularniejszej wirtualnej pin-up girl w Internecie. Callaway opisała Myę jako "pierwszą na świecie cyberasystentkę", wskazując na nowatorski charakter projektu. Z kolei John Sullivan z "Wireless Insider" przyznawał, że chociaż Mya jest atrakcyjna wizualnie, to Motorola mogła "przesadzić", próbując nadać programowi Mya osobowość w nadziei, że stanie się on samodzielną gwiazdą. Sullivan oskarżył Motorolę o próbę naśladowania sukcesu Lary Croft.

W książce "Data Made Flesh: Embodying Information" z 2003 roku Mya została opisana jako "zdecydowanie" najlepiej odwzorowana i najbardziej pewna siebie cyfrowa kobieta, co sugeruje uznanie za jej technologiczną i wizualną zaawansowanie. Noah Robischon z "Entertainment Weekly" określił debiut Myi jako drugi najstraszniejszy moment tegorocznej gali rozdania Oscarów, tuż po całowaniu się Angeliny Jolie z jej bratem, wskazując na kontrowersyjny odbiór postaci wśród publiczności.

W artykule na łamach Popular Mechanics Tobey Grumet opisał Myę jako kreację męsko-szowinistyczną , a w książce Physical Culture, Power, and the Body z 2006 roku przytoczono ją jako przykład symulowanej seksualnie kobiet. Sidney Matrix stwierdził, że uwodzicielski wygląd i zmysłowy głos Myi „zależały od seksistowskich stereotypów, zapożyczone z nich i osłabiane” i oskarżył Motorolę o normalizację założenia, że użytkownicy technologii to zarówno mężczyźni, jak i heteroseksualiści . Dyrektor ds. marketingu Motoroli, Julie Roth, broniła projektu wyglądu i głosu Myi, przypisując go badaniom rynku dotyczącym tego, co spodoba się użytkownikom.

Postać Myi była często porównywana do symulowanej komputerowo postaci kobiecej w Ananova, internetowym serwisie informacyjnym, który był rozwijany mniej więcej w tym samym czasie.

Ogłoszony program

Chociaż postać Myi była powszechnie uważana za imponującą, Peggy Albright w Wireless Week opisała leżącą u jej podstaw technologię jako niezaskakującą; Albright powiedział, że Motorola była „najnowszą firmą, która w ostatnich tygodniach wprowadziła wirtualnego asystenta aktywowanego głosem”, jak ogłoszono Mya wkrótce po zaprezentowaniu przez Microsoft MiPad, a Lucent wypuścił oprogramowanie do wybierania mobilnego aktywowanego głosem. Jednak Tobey Grummet bardzo ciepło wypowiadał się o programie w oczekiwaniu na jego premierę , a Mya została opisana przez Elliota Druckera z Wireless Week jako rozwiązanie ograniczeń dostępu do Internetu na telefonie komórkowym, bez klawiatury i dużego kolorowego wyświetlacza . Odnosząc się do programu z zainteresowaniem, John Sullivan wątpił, czy Mya przekona do korzystania z niego osoby, które nie korzystały jeszcze z Internetu, i stwierdził, że gdyby Mya mógł tylko czytać e-maile, a nie rozmawiać z nim, wolałby po prostu czytać jego e-maile samego siebie. Dawn Chmielewski z Orange County Register nazwał Myę „prostą interpretacją rzeczy, które mają nadejść”, zauważając, że ówczesna technologia mowy nie była pozbawiona ograniczeń.

You need to speak like a BBC broadcaster to be understood and use the vocabulary of a toddler to get what you want.

— Dawn Chmielewski

Program zdobył nagrodę „Najbardziej innowacyjna aplikacja telefoniczna” na 20. dorocznej konferencji AVIOS w kwietniu 2001 r.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Wayback Machine

Category:Usługi telekomunikacyjne Category:Motorola Category:Wirtualny asystant