Pedro Juan Núñez

From Wikipedia, the free encyclopedia
Pedro Juan Núñez
Born1525 (1525)
Died1602 (aged 76–77)
NationalityKingdom of Valencia
EducationUniversity of Valencia
Notable workRhetoricae institutionis
SchoolRenaissance humanism
Ramism
InstitutionsUniversity of Valencia
Main interests
Rhetoric, Greek language

Pedro Juan Núñez (Latin: Petrus Joannes Nunnesius or Valentinus Nunnesius;[1] 1525–1602)[2] was a Valencian humanist and educator active during the Spanish Golden Age. He is famous for his rhetorical treatises based on Hermogenes' rhetorical works.[3][4]

Life[edit]

Núñez graduated with a Master of Arts from the University of Valencia in 1546.[2] After graduation, he worked at the University of Valencia as a chair in Greek.[2][5] Starting in 1550 he studied under Peter Ramus in Paris.[2][6][7][8] Núñez returned to Valencia in 1552 to take a position as a chair in Rhetoric.[2] He also taught Grammar and Latin. While there he composed Rhetoricae institutionis libri quinque (1552), a paraphrase of the four works of the Hermogenean corpus, at the age of 27.[3][6][7][4] Pedro Juan Pepinyá, a famous Jesuit orator, was one of his students.[9] In 1557 he left with Juan Lorenzo Palmireno to work at the University of Zaragoza, but in 1563 returned yet again to the University of Valencia, where he continued to publish on Greek language and rhetoric.[2][5]

Works[edit]

  • Artificium orationis Ciceronis pro Caio Rabirio perduellionis reo (1551)[8]
  • Oratio de causis obscuritatis Aristoteleae (1554)[1][5]
  • Epitheta M. Tullii Ciceronis collecta (1556)[1]
  • Rhetoricae institutionis libri quinque (1556)[1]
    • Critical edition: Ferran Grau Codina. Las retóricas de Pedro Juan Núñez (ediciones y manuscritos). Dissertation, University of Valencia, 1994.
  • De situ orbis explanationes in Dionysium Afrum (1562)[2]
  • Petitio ad Pontificem Maximum Pium V pro Academia Ilerdensi (1562)[2]
  • De ratione interpretandi aliorum scripta (1570)[1]
  • Explanatio in Dionysium Periegetam de situ orbis
    • Critical edition: Paulino Pandiella Gutiérrez. La Explanatio in Dionysium Periegetam de situ orbis de Pedro Juan Núñez. Edición crítica y estudio introductorio. Dissertation, University of Oviedo, 2018.
  • Alphabetum graecum (1571)[5]
  • Tabulae institutionum rhetoricarum (1574)[1]
  • Libellus de mutatione linguaese Graecae in Latinam[5]
  • Typus institutionum Grammaticarum Etymologiae et sentaxeoos lingua Graecae (1577)[5]
  • Phrynichi epitomae dictionum atticarum (1586)[5]
  • De Aristotelis doctrina orationes philosophicae tres trium insignium Valentinorum (1591, with Bartolome Jose Pascual and Juan Bautista Monllor)[1]
  • Progymnasmata, idest, Praeludia quaedam oratoria ex progumansmatis potissimum Aphthonii (1596)[1][6] (published in Mexico City as well)[10]
  • Ratio brevis et expedita conscribendi genera epistolarum (1602)[1][4]
  • Institutionis rhetoricae: ex progumannsmatis protissinaum Aphthonii atque ex Hermegis [sic] arte dictatae (1628)[1] (1577)[6]
  • Oratio habita in Academia Valentina ad Philippum III, Margaritam Austicam, reges Albertum et Isabellam, Flandriae duces, qui praesentes scholis adstiterunt[11]
  • Ratio imitandi eandem periodum[12]
    • Critical edition: Victoria Pineda. "LA RATIO IMITANDI DE PEDRO JUAN NÚÑEZ". Romanische Forschungen. 105 (3/4), 1993, pp. 302–314.

Further reading[edit]

  • Juan F. Alcina, "Los inicios del ramismo en España," in Jordi Pérez Dura, José María Estellés, eds. Los humanistas valencianos y sus relaciones con Europa: de Vives a Mayans (Valencia: Ayntamiento de Valencia, 1998), pp. 117–136.
  • Pilar Barbeito Díez. Pedro Juan Núñez: humanista valenciano (Valencia: Biblioteca valenciana, 2000).

References[edit]

  1. ^ a b c d e f g h i j Lawrence D. Green and James J. Murphy (2006). Renaissance rhetoric short title catalogue, 1460-1700. p. 324. ISBN 0-7546-0509-4.
  2. ^ a b c d e f g h Pandiella Gutiérrez, Paulino (2016). "CONTRIBUCIÓN A LA BIOGRAFÍA DE PEDRO JUAN NÚÑEZ: LOS COMIENZOS DE SU ETAPA EN BARCELONA". Humanistica Lovaniensia. 65: 211–221. ISSN 0774-2908.
  3. ^ a b Galán Vioque, Guillermo (1995). "Noticia de un manuscrito perdido: Una traducción inédita de Institutionum rhetoricarum libri quinque de Pedro Juan Núñez". Cuadernos de Filología Clásica. Estudios latinos. 8: 251–254.
  4. ^ a b c Núñez González, Juan María (2015). "Las ediciones impresas de la Ratio brevis et expedita conscribendi genera epistomarum illustriora, atribuida al humanista Pedro Juan Núñez". Minerva. 28: 325–340.
  5. ^ a b c d e f g Garcia Martinez, Sebastian (1986). "Pedro Juan Núñez y la enseñanza del griego en la Universidad de Valencia (1547-1602)" (PDF). Contrastes: Revista de Historia Moderna. 2: 39–55.
  6. ^ a b c d González, Juan María Núñez (2012). "LOS "PROGYMNASMATA DICTATA A PETRO IOANNE NUNNESIO (CAESARAUGUSTAE, 1596)": UNA EDICIÓN LEGALMENTE 'PIRATEADA'". Humanistica Lovaniensia. 61: 355–369. ISSN 0774-2908.
  7. ^ a b López-Grigera, Luisa (1983). "An Introduction to the Study of Rhetoric in 16th Century Spain". Dispositio. 8: 1–18.
  8. ^ a b Grau Codina, Ferran (2015). "Un ejemplo de comentario ramista: el Artificium orationis Ciceronis pro Caio Rairio perduellionis reo de Pedro Juan Núñez" (PDF). Humanismo y pervivencia del Mundo Clásico. 3: 1271–1286.
  9. ^ Flynn, Lawrence (1955). The De Arte Rhetorica (1568) by Cyprian Soarez, S.J.: A Translation with Introduction and Notes. University of Florida.
  10. ^ Romero, Ignacio Osorio (1983). "LA RETORICA EN NUEVA ESPAÑA". Dispositio. 8 (22/23): 65–86. ISSN 0734-0591.
  11. ^ Martínez, Miguel Alarcos (2015). "LA "ORATIO HABITA A PETRO IOHANNE NUNNESIO VALENTINO IN ACADEMIA VALENTINA AD PHILIPPUM III": EDICIÓN CRÍTICA, TRADUCCIÓN Y ESTUDIO". Humanistica Lovaniensia. 64: 259–281. ISSN 0774-2908.
  12. ^ Pineda, Victoria (1993). "LA RATIO IMITANDI DE PEDRO JUAN NÚÑEZ". Romanische Forschungen. 105 (3/4): 302–314. ISSN 0035-8126.