Talk:Sicko Sjaerdema

The Letter of Sicko to King Willem

To be found in the Winsemius Kroniek blz 169, scanned/ocs in a bit poor quality in old Frisian Language:

Men vijnt dit geval in den origineelen Brief vin Sicko Sjaerdama bij Winzemius Croniek vin Vrieslân. Bledz% 169 dij brief is oender=schruwwe uwt uissen Hoese Sjaerdama dij 9 Augusti 1239 dit hoes stoe in ’t oost oaf oon t oost vin Frentjer in is 1449 vorplieasse nei ’t westein vin dij stead in wol op it stik groends dat nou nog - de kieale Hei namme wurt mar jenwurdig is vin it gebouw naet miear oer.

SICKO TJAEDAMA ACHTE POTESTAAT VIN FRIESLâN OON WILLEM DE OORDE KEISER ROOMSCH KONING IN GRAAVE VIN HOLLâN Greatmechtig Vorst! @b ik stiean vorwoendre vin dijn schruft. Heste ooit wol oertinst ho min tjen ien vries mut of kroepste op t bjustre paed vin Hiearsjugts ade o Wit dat Sjaerdama zijn wurd nog eed kin brekke. it einnit nieat op Him ha fien dijn brief Him flaait. Der t nolkst vin t lân trog Him wurt dei op dei as woeggen, Hij sprekt zijn plicht, Hij stiet as de iek, ha t boalt in kraait; Hij is ien Vries, in dit, moost dij genoag betjoeggen. Haad oaf miear wirk ta dwaan to schanne vin zijn eiar, T is vrichtelieas o! Vorst! miear loak-aas uwt ta sprieden, k verjouw ’t dij uwt mijn Hert (dijn Jeegd stiet wif in tiear) Dat stou bepruwwe dorste, om mij vin t pâed ta liedden, Ik wijt dit leag bestiean nit oon dijn Hert noch ziel, Dijn ijnborst is ta gol, om soks te oenderwynnen. Mar Willem! ik betjoeg, dit stekt mij nei de kiel; T is op vordoonden rie, dijns stâlken vioul op slijnnen. Dij stoakkers vin dit wirk, in flaaijers oon dijn hoaf. Dou woeste ierrer al ijn paapen ginste kluwwe; Mar ien oenbrekbre wet, as Meedens kiearde ’t oaf; Ia koenne buwtte mij, gelokkig naet bedruwwe. Ligt wierdste oors hir al roen, as Frieslâns Hiear hieagtild! Dijn mijldheid hie vor oaf har al betjund mei jeften. It vjuchtmes der de Deegd mei wurt op bien oaf vild Sa ieak om Sjaerdma’s eiar in trouw vioul ta vortjeften Vut bea min listig mij, ien Hieap vorlied’lik goud West vrieslâns Graafschip wurt mij erffelik to rikke Mar het min vin de kreaft vin dat metaal vortrouwt Ha hieag de eiarsjugt fljugt! ja kin mij nooit vorwrikke k woord ien vorrieder vin it lieafwe Heitelân, k moost mordsiek al ’t geviel, vin eiar, in deegd, vortraapje! As ik om sliugts mijn tjeam te tillen to Har schân, vin vrieslans widdig krieast, de vrijheid zoe oentkaepje, Dij vrijheid dij vorhinne, uws stoe op goed, in bloed, Dij bij uws Heitten is, mei moed in ’t zwird behelle, Dij vrijheid schoddit noags de plommen op de hoed; om de Ierdsche ier vin ’t gelok, mei Hijmmelginst betelle! o Willem! za dijn ieasch, dijn oonbied, mij bewieagd, Za it mijn eiag, mijn hert, ien eiagenbliek mar rierde, Wier k nit domwirdig? Ja ijn al de Friezen eiag; Za dat de neitjeam mij, vorvlokte, oaf begierde. Elts zoe zich schamje dat ik de Adel hie vorkreaft Trog knieppende oentrouw, wier, tin hieaggen traep opstiegen, Uwt Lottre Stieatzjugt, hir al ’t heilge hie vorsleaft, In kieattings smeidde, vor de leste mijner Miegen. Wa Ha oonnimlik eak dijn oonbod zich vortieant, Is sa vorstânlieas dat hij dol slijnsch it oonfeatte? Wa is oenkindig hir, ho men vorrieders Lieant? Mar stel ris, dat mijn hert it op dijn wurd dorst zette, Nog blieuw de deegd, de deegd! mijn liedswief ho t iek gie, Nog liet zich zicke nit vin ’t pâd der braaven schurre, Goad tank dat nooit mijn ziel, nei Jeld, nog glorje stie, Nin greatheid Lieaft, dan dij, mei oenriugt nooit is vurre, Vorst giean dit vorbijld nei vorwiedje vin dij oaf Al wa ’t bestiean des stieats uwt baatzjugt oender slijkje Vreas leege Flaijers dij as Miggen sjonge oon t hoaf, sprekke? druft? Har wudden is venijn schoon dij vin Hunig lijkje. Dijn mecht is Hein in vier, dwaan dat elts vredig doekt, IJn Schaadouw vin dij stoel dij God oon dij vorëarre Nooit wurd dij rang vin dij noch vin dijn Tjeam misbroekt Vorheagje de oenderdaan dij deegdden het vorgearre Stjoer wei elts dij nei ’t greatsch uwt eigen lieafde stiean. Vlugt dij, der dij, ten tjenst, de eed in pligt vorkreagtje vorlied nooit immens trouw, wol nooit dat paed wer giean, Bij tjenners vin vorrie der mut me nit vorneagtje. Dild nooit ien Uwtlâns kop, yn dijn besletten ried, Zijn hert wurt nooit oon t lân, veast viettre om vor ta tingjen... Hij vljugt wol op dijn wink, mar t is om eigenbied In wol as mar de Vorst vin him komt oaf ta hingjen. o Willem! dat mijn wurd dogs bij dij ijngiean mei! Oentfins it trog de pin in hân der vrije Vriezen Hij lieaft dij as ien vrieun wol vin ien ierder dei Ho kniep it as hij nou dij frieunschip moost vorliezen? In lijkwol as Him wer, za n vorstel wurt oonbiean, Kin Hij dijn vrieun, dit lân, dijn boendgenieat nit Bluwwe Des astou nei dis tiid wolste ijn zijn echting stiean, Za muste op dij groend nooit wer oon Sicke schruwwe Dit lân joud ien bewies ho ’t dij to tjenst woe stiean, Da t Akensch kriegs-belis, trog dij woord struisch bekiekke, Tzoe wer (as ’t moost) op nijs meij riugt nit minder giean In oenmak, zwird, noch vjoer noch vor de Diead nit wiekke Kin kin! zijn moed vor dij Hij vjurrit as vin stiel, Dijn Hânvest da oerjoud dij is nit uwt to feijen, Stek dan o Vorst! dogs nooit de vrijheid nei de kiel. Dij oenbetinsdheid soeste ligt te let bekleijen. De Vries is gol, in trouw, mar ievrig op zijn riugt It wurd vin Master! is vervlokt ijn al zijn wijkken, Hij ’s oenvorwinlik as hij vor de vrijheid vjugt, Dit die ijn roomens-/rijk wol miear as iens de Blijkken, Haed oaf nei dissen dan ta tergjen oenbesoesd of Sjaerdama trog list ijn zijn vordiear to slettjen Eiar wurt zijn Eiarm, zijn Hân zijn iezzer knieppend voest, As twinge om it zwird, of vjugt bijlle oon to vettjen. Genoag vor dij mijn wurd, behiearlik weagt in strijkt Dij kin nin Eiagbliek hir op ’t oed ijn twijfle drieuwwe Tins dat der vriessen Boag, nei t hert des twinglâns miekt In oon de Boendgenieats zal oenverwrigle Blieuwwe K brek oaf Oentfins mijn Groet! Varwol! God zeinne dij! Mar Willem schruw nooit wer op sokken voet oon Mij @o D% L% Bornestera (talk) 18:45, 11 September 2011 (UTC)