User:Zan lu hnaung

​ေခြၽ​ေခြၽတာတာအသည္​းကြဲခဲ့သည္​ •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ​ေမ်ွာ္​လင္​့ထားသမ်ွတို႔ပ်က္​စီးဆံုး႐ွံုးသြား​ေသာအခါ ျဖစ္​​ေပၚလာ​ေသာခံစာမႈသည္​ ​ေဆာက္​တည္​ရာမဲ့လွ၏။ အ​ေတြးတို႔ျဖင္​့တည္​​ေဆာက္​ခဲ့ရသမ်ွသည္​ စကားလံုးအနည္​းငယ္​မ်ွႏွင္​့ တည္​​ေဆာက္​ထားသမ်ွတို႔ကို ပ်က္​စီး ​ေအာင္​ဤမ်ွအစြမ္​းထက္​လိမ္​့မည္​ဟု အနည္​းငယ္​မ်ွပင္​​ေတြးမၾကည္​ဖူး​ေပ။ရင္​တစ္​ခုလံုး​ေနာက္​က်ိ႐ႈပ္​​ေထြးၿပီး ဦးတည္​ရာမဲ့လွမ္​း​ေလ်ွာက္​လာမိသမ်ွ ​ေခါင္​းငိုက္​စိုက္​က်လ်က္​။"ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ဇာတ္​လမ္​းကို ဒီမွာပဲ ရပ္​လိုက္​ၾကရ​ေအာင္​"တဲ့​ေလ။မၾကားခ်င္​ခ်င္​ပါဘူးဆိုမွ နားထဲမွာပဲ့တင္​ထပ္​မ်ွအျပန္​ျပန္​ၾကား​ေယာင္​​ေနမိတာ ကလည္​းကိုယ္​့ကိုကိုယ္​​ေဒါသျဖစ္​မိသည္​။ကိုယ္​လိုခ်င္​တာကလြဲၿပီး က်န္​တာဘာမွဂ႐ုမစိုက္​တတ္​တဲ့သတၱဝါထဲ မွာမိန္​းမဆိုတာထိပ္​ဆံုးကပါ​ေနလိမ္​့မယ္​။ဟုတ္​တယ္​။မိန္​းမ​ေတြအားလံုးဒီသ​ေဘာခ်ည္​းပဲဟု နာနာက်ည္​းက်ည္​း သတ္​မွတ္​ပစ္​လိုက္​သည္​။ဆံုးရံႈးလိုက္​ရတာထက္​မတန္​မရာ​ေပးမိတဲ့ကိုယ္​့အခ်စ္​​ေတြကိုယူက်ဴံ းမရအျဖစ္​ဆံုး။

                                                   •••••••••••••••••••••

ခိ်ဳ င္​့ခြက္​​ေတြထ​ေနတဲ့လမ္​းက မိုးဦးက်ဆို​ေတာ့ရႊံ​ဗြက္​ ​ေရစက္​​ေတြနဲ႔​ေရာ​ေနသည္​။႐ုတ္​တရက္​ရြာခ်လိုက္​သည္​့ မိုးကကြၽန္​​ေတာ္​ထက္​ပို၍ဝမ္​းနည္​းျပ​ေနသ​ေယာင္​။​ေနာက္​က်ိ႐ႈပ္​​ေထြး​ေနသမ်ွ ဖြင္​့ခ်ခြင္​့ရဖို႔ သူငယ္​ခ်င္​း တစ္​​ေယာက္​​ေလာက္​ယခုအခ်ိန္​​ေဘးနားမွာရိွလ်ွင္​ ​ေကာင္​းမည္​ဟု​ေတြးမိသည္​။သို႔​ေသာ္​မရိွ။ "ကလင္​...ကလင္​...ကလင္​" ဘဲလ္​တီးသံၾကားလို႔လွည္​့ၾကည္​့မိ​ေတာ့ ဆိုက္​ကားသမားကလမ္​းမဖယ္​ရ​ေကာင္​းလားလို႔​ေငါက္​သည္​။အသည္​းကြဲလို႔စိတ္​ညစ္​ရသည္​့အထဲ ဆိုက္​ကားသမား​ေငါက္​တာခံရသည္​။ဘာမွျပန္​မ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့။သ​ေဘၤာဆိပ္​ခံတံတားဘက္​ထြက္​လာၿပီး မိုး​ေရထဲ မွာ ​ေျခပစ္​လက္​ပစ္​ထိုင္​ခ်လိုက္​မိသည္​။ဆိပ္​ခံတံတားလက္​ရမ္​းကိုမီွရင္​း မ်က္​စိမိွတ္​ရင္​း​ေခါင္​း​ေမာ့ထား လိုက္​မိသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေတြးတို႔ကအတိတ္​ဆီသို႔..........။

••••••••••••••••••••••••••••••

သီတင္​းကြၽတ္​​ေက်ာင္​းပိတ္​ရက္​ၿပီးလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​တာဝန္​က်ရာ​ေက်ာင္​းကိုျပန္​လာတဲ့ လမ္​းခုလတ္​တစ္​​ေနရာ။ ကြၽန္​​ေတာ္​တာဝန္​က်ရာရြာကိုသြားရာမွာလမ္​းမွာညအိပ္​ရပ္​နားရမယ္​့ရြာကို​ေျပးဆြဲ​ေနတဲ့လိုင္​းစက္​​ေလွ​ေပၚမွာသူ႔ ကိုစ​ေတြ႔ခဲ့တာ​ေပါ့။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေဒသက​ေရလမ္​းခရီးကိုအဓိကထားရတဲ့​ေဒသဆို​ေတာ့ တစ္​​ေနရာကတစ္​​ေန ရာသြားဖို႔အတြက္​စက္​​ေလွတို႔ သမၺာန္​တို႔ကို႔အားကိုး​ေနရတာပါ။ မိုးစက္​​တို႔သည္​ျပင္​းထန္​ျခင္​းမရိွ​ေပမယ္​့ ပံုမွန္​​ေတာ့က်ဆင္​း​ေနသည္​။ဂ်င္​း႐ွပ္​ခပ္​ပါးပါးတစ္​ထည္​ဝတ္​ၿပီး ထီးတစ္​လက္​ႏွင္​့ စက္​​ေလွ​ေပၚသို႔ အလ်င္​စလိုတက္​လာသည္​့သူ႔အမူအယာသည္​ ခ်က္​ျခင္​းပင္​အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​ ခ်င္​​ေနသည္​့က​ေလးငယ္​တစ္​ဦးလိုပင္​။ ဖတ္​လက္​စစာအုပ္​ထဲစိတ္​မ​ေရာက္​ႏိုင္​ဘဲ သူ႔ကို႔​ေစာင္​းငဲ့ၾကည္​့​ေနမိသူက ကြၽန္​​ေတာ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​သည္​ လိႈင္​းပုတ္​၍လူးလြန္​႔​ေနသည္​့စက္​​ေလွ​လိုပင္​ လိႈက္​၍ခုန္​​ေနမိသည္​။ "ဒီက အစ္​ကို...ဟိုဘက္​နည္​းနည္​း​ေလာက္​​ေရႊ႕ပါလား" ဒီ​ေကာင္​မ​ေလးကအာသြက္​လ်ွာသြက္​က​ေလးပါလားဟု​ေတြးရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​တစ္​ဖက္​သို႔အနည္​းငယ္​​ေရႊ႕​ေပး လိုက္​သည္​။ၿပီး​ေတာ့စိတ္​မဝင္​စားႏိုင္​သည္​့စာမ်က္​ႏွာမ်ားကိုဖတ္​ရင္​း ဖတ္​သာဖတ္​ၿပီးဘာမ်ွျပန္​မမွတ္​မိပဲျဖစ္​​ေန ​ေသာ္​လည္​းစာမ်က္​ႏွာမ်ား​ေပၚမွကြၽန္​​ေတာ္​အၾကည္​့တို႔မခြာျဖစ္​ခဲ့။ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​​ေလးက​ေတာ့အျခားခရီးသည္​မ်ားႏွင္​့စကား​ေတြ​ေဖာင္​ဖြဲ႔လို​ေနသည္​။ ရြာကလူ​ေတြအ​ေၾကာင္​း၊အ​ေဆာင္​ကလူ​ေတြအ​ေၾကာင္​း အ​ေၾကာင္​း​ေရ​ေတာ္​​ေတာ္​မ်ားမ်ားပါသည္​။ "ဒုန္​း....ဒုန္​း...ဒုန္​း...ဒုန္​း" စက္​​ေလွစက္​ႏိုးလိုက္​သံ​ေၾကာင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​႐ုတ္​တရက္​လန္​႔သြားမိသည္​။ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​​ေလးကိုငဲ့ၾကည္​့မိ​ေတာ့ ျပံဳးစိစိႏွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​အျဖစ္​ကိုၾကည္​့ၿပီးရယ္​​ေနသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​အၾကည္​့တို႔ကိုစာမ်က္​ႏွာမ်ား​ေပၚသို႔ကြၽန္​​ေတာ္​ ျပန္​ဆြဲယူလိုက္​သည္​။စက္​​ေလွစထြက္​လို႔ျမစ္​ဝ​ေရာက္​တယ္​ဆိုရင္​ပဲ ​ေလနဲ႔မိုးနဲ႔ၿပိဳင္​တူလာပါ​ေတာ့သည္​။စက္​​ေလွ ခမ်ာဦး​ေမာ့လိုက္​ဖင္​​ေထာင္​လိုက္​ႏွင္​့ထြန္​႔ထြန္​႔လူးလ်က္​....။ ခုနားကစကား​ေတြ​ေဖာင္​ဖြဲ႔​ေျပာ​ေနသည္​ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​က​ေလးက​ေတာ့ ပါးစပ္​ကပြစိပြစိႏွင္​့သတိရသမ်ွ ရြတ္​​ေန တယ္​ထင္​ပါရဲ႕။ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့သူမ်က္​လံုးျခင္​းဆံု​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​သူကိုၾကည္​့ၿပီးျပံဳးစိစိလုပ္​​ေနသည္​ကိုသတိထား မိသြားၿပီးႏူတ္​ခမ္​းကိုမဲ့လ်ွက္​တစ္​ဖက္​သို႔လွည္​့သြားသည္​။ ••••••••••••••••••••°°•••

"ဒီ​ေက်ာင္​းကဆရာ/မ​ေတြနဲ႔မိတ္​ဆက္​​ေပးရဦးမယ္​" "ဒီဆရာမက ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းကိုအသစ္​​ေရာက္​လာတဲ့မူလတန္​းျပဆရာမ​ေဒၚထားထားညိဳ ပါ" ​ေက်ာင္​းအုပ္​ဆရာႀကီးကမိတ္​ဆက္​​ေပးမွသူနာမည္​ကိုအတိအက်သိလိုက္​ရ​သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​းထဲဝင္​လာ စဥ္​ကတည္​းကသူႏွင္​့အၾကည္​့ျခင္​းဆံုၿပီးသား။​ေက်ာင္​းဝတ္​စံုဝတ္​မထား၍သာအျခားကိစၥတစ္​ခုႏွင္​့လာသည္​ဟု ထင္​မိခဲ့​ေသးသည္​။ဘာမွ​ေတာ့မ​ေမးမိခဲ့။သူ႔​ေဘးမွာအမ်ိဳးသမီးအသက္​ခပ္​ႀကီးႀကီးတစ္​​ေယာက္​လည္​းထိုင္​​ေန ​ေသးသည္​။ "ဒီဆရာက ဆရာဦး​ေအာင္​ၾကည္​တဲ့ အလယ္​တန္​းျပ​ေပါ့ ဒီ​ေက်ာင္​းမွာ​ေတာ့လုပ္​သက္​အႀကီးဆံုးပဲ ဒီတစ္​​ေက်ာင္​း တည္​းမွာကို ၁၉​ႏွစ္​​ေလာက္​ရိွၿပီ" "ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာ...​ေတြရတာဝမ္​းသာပါတယ္​" "ကြၽန္​မကိုလည္​း လုပ္​ငန္​းပိုင္​းဆိုင္​ရာကအစ အစစအရာရာ ဆံုးမၫႊန္​ၾကားပါ႐ွင္​့" စကား​ေတာ္​​ေတာ္​သြက္​သည္​ကိုစက္​​ေလွ​ေပၚမွာ​​ေတြ႔ကတည္​းကသိၿပီးသား​မို႔သိပ္​မထူး​ေပမယ္​ ယဥ္​ယဥ္​​ ​ေက်း​ေက်းႏိွမ္​့ႏိွမ္​္​ခ်ခ်​ေျပာဆိုတတ္​ပံုကို​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​သ​ေဘာက်မိသည္​။ဆရာႀကီးကဆက္​၍ဝန္​ထမ္​းတစ္​ဦး ခ်င္​းမိတ္​ဆက္​​ေပးသည္​။ "ဒီဆရာနာမည္​က ဆရာစံ​ေရႊတဲ့ " "ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းကဆရာ/မအားလံုးက​ေတာ့ဆရာစံဘုလို႔ခ်စ္​စႏိုး​ေခၚၾကတယ္​ အ​ေၾကာင္​းရင္​းကို​ေတာ့ဆရာမ​ေနာက္​​ေတာ့သိပါလိမ္​့မယ္​" ဆရာႀကီးကကြၽန္​​ေတာ္​အလွည္​့တြင္​ျပံဳးစိစိလုပ္​၍ျပည္​့ျပည္​့စံုစံုမိတ္​ဆက္​​ေပးသည္​။ဘာပဲုဖစ္​ျဖစ္​ဝန္​ထမ္​းမ်ားအား လံုးကိုညီအစ္​ကို​ေမာင္​ႏွမရင္​းခ်ာလိုသ​ေဘာထားၿပီးရင္​းရင္​းႏီွးႏီွးဆက္​ဆံတတ္​သည္​ဆရာႀကီးကို​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တိုအားလံုးကခ်စ္​ၾကပါသည္​။ "ဟုတ္​ကဲ့..​ေတြ႔ရတာဝမ္​းသာပါတယ္​႐ွင္​့" "အလုပ္​စဝင္​တဲ့​ေနမွာ ​အျဖဴအစိမ္​း​ေလးဝတ္​လာသင္​့တယ္​​ေလ ကြၽန္​​ေတာ္​အျမင္​​ေျပာတာပါ"

ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေျပာ​ေၾကာင္​့ဆရာမထားထားညိဳ၏စင္​​ေယာ္​​ေတာင္​မ်က္​ခံုး​ေလးျမင္​့တက္​သြားသည္​။ဆရာမ ထားထားညိဳ၏အမူအယာကိုၾကည္​့ၿပီးကြၽန္​​ေတာ္​ ႀကိတ္​ၿပီးသ​ေဘာက်မိသည္​။ "အဲဒါပဲဆရာမ....ဆရာစံဘုဆိုတာအဲလိုအ​ေျပာ​ေတြ​ေၾကာင္​့တြင္​လာတာ​ေလ ဒါ​ေပမယ္​့ ဆရာဘုက သ​ေဘာ​ေတာ့​ေကာင္​းပါတယ္​။လုပ္​ငန္​းပိုင္​းဆိုင္​ရာကြၽမ္​းက်င္​တယ္​။အားကိုးလည္​းရတယ္​​ေလ" ႐ွည္​႐ွည္​​ေဝး​ေဝး႐ွင္​းျပခ်က္​မ်ားအၿပီး ဆရာႀကီးကဟူးကနဲ႔မႈတ္​ထုတ္​လိုက္​​ေသာ​ေလႏွင္​့အတူ ကြၽန္​​ေတာ္​ကို ၾကည္​့ၿပီး ​ေခါင္​းကိုငဲ့​ေစာင္​းျပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ျပံဳး​ေနလိုက္​ရံုသာ။ •••••••••\\••••••••••••••• "ဆရာစံ​ေရႊကစကား​ေျပာရင္​ဂ်စ္​ကန္​ကန္​နဲ႔​ေနာ္​" "ဟုတ္​တယ္​...ဆရာမရဲ႕ဒါကသူ႔အက်င္​့ပဲ​ေလ စကားကိုကပ္​​ေျပာတဲ့​ေနရာမွာႏွစ္​​ေယာက္​မရိွဘူး​ေလ... တကယ္​တမ္​းၾက​ေတာ့လည္​း..သူ​ေျပာတာ​ေတြကအမွန္​​ေတြပါပဲ...မွန္​လြန္​းလို႔ကိုဘုကလန္​႔အျဖစ္​သတ္​မွတ္​တာ ခံရတာ" ဆရာမထားထားညိဳ၏အ​ေမးကိုဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့က​ေျဖ႐ွင္​း​ေနျခင္​းျဖစ္​ပါသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ကလည္​း႐ွစ္​တန္​းအခန္​းဝင္​ရန္​ရိွသျဖင္​့အလာ အခန္​း​ေထာင္​့မွဆရာမႏွစ္​ဦး၏အ​ေျပာကိုၾကားလိုက္​ရျခင္​းျဖစ္​သည္​။ "ဘုကလန္​႔တို႔ဂြသမားတို႔အ​ေခၚခံရတာစိတ္​ဆိုးစရာမရိွပါဘူး" "ဘာ​ေၾကာင္​့လဲဆို​ေတာ့ကမ႓ာ​ေက်ာ္​စာ​ေရးဆရာႀကီး​ေဂ်ာ့ဘားနာဒ္​​ေ႐ွာ့(George Betnard Shaw)က​ေျပာဘူး တယ္​""​ေလာက၌ ယဥ္​​ေက်းမႈအျမဲရိွ​ေနျခင္​း၊တိုးတက္​မႈအစဥ္​ျဖစ္​​ေနျခင္​းတို႔မွာသာမန္​လူတို႔​ေၾကာင္​့မဟုတ္​ ကမ႓ာ​ေပၚရိွဂြသမားမ်ား၏စြမ္​းရည္​သတၱိ​ေၾကာင္​့သာျဖစ္​သည္​"လိုဆိုခဲ့တယ္​။ ႐ုတ္​တရက္​ဝင္​​ေျပာလိုက္​​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေျပာ​ေၾကာင္​့ မလံုမလဲဖစ္​ကာအားနာ​ေန​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားႏွင္​့ ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုၾကည္​့​ေနသည္​။အတန္​းဝင္​ရန္​ရိွ​ေနသည္​့အတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ဘာမွဆက္​မ​ေျပာဘဲ႐ွစ္​တန္​းခန္​းရိွရာဘက္​သို႔သာဆက္​လက္​ထြက္​ခြာခဲ့သည္​။ "ဆရာမရယ္​...ဆရာစံ​ေရႊကိုအားနာစရာႀကီး​ေနာ္​" "ရပါတယ္​..ဆရာမရဲ႕...ဆရာဘုကဂြက်​ေပမယ္​့သ​ေဘာထားႀကီးတာကသူ႔ရဲ႕အားသာခ်က္​ပဲ​ေလ။အခု ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​​ေျပာ​ေနတာဆရာဘုၾကားသြား​ေပမယ္​့သူဘာမွစိတ္​ထဲထားမွာမဟုတ္​ဘူး​ေလ။ဒါလည္​း သူ႔အက်င္​့ပဲ​ေလ" ••••••••••••••••••\\••••••••••••••••••• အခ်ိန္​တို႔သည္​ပံုမွန္​လည္​ပတ္​​ေနၾကအတိုင္​းလည္​ပတ္​​ေနၾကသည္​့အ​ေလ်ာက္​ စာသင္​ႏွစ္​တစ္​ႏွစ္​သည္​လည္​း တ​ေျဖး​ေျဖးကုန္​ဆံုးဖို႔ပင္​နီးလာ​ေပၿပီ။ထို႔အတူ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းမွဆရာ/မမ်ားမွာလည္​းမိမိ​ေဒသရပ္​ရြာသို႔ ျပန္​ရမည္​့ရက္​နီးလာ၍​ေန႔ရက္​တို႔သည္​ကုန္​ခဲလွသည္​ဟုပင္​ ​ေတြး​ေကာင္​း​ေတြး​ေနၾက​ေပလိမ္​့မည္​။သို႔​ေသာ္​ ထိုအထဲတြင္​ကြၽန္​​ေတာ္​မပါ​ေပ။ဘာ​ေၾကာင္​့လဲဟု​ေမးလာလ်ွင္​လည္​း​ေျဖစရာအ​ေျဖတို႔ကတစ္​ခုမကအဆင္​သင္​့ ရိွ​ေန​ေပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တြင္​မိဘႏွစ္​ပါးမရိွၾက​ေတာ့။အစ္​ကိုတစ္​​ေယာက္​​ေတာ့ရိွ​ေသး၏ သို႔​ေသာ္​လည္​းအ​ေဝး မွာျဖစ္​သည္​။ရြာတြင္​အတူ​ေပါင္​းသင္​း​ေနထိုင္​ၾက​ေသာသူငယ္​ခ်င္​းမ်ားလည္​းအိမ္​​ေထာင္​က်သူကက်၊မ​ေလး႐ွား၊ ထိုင္​းစ​ေသာႏိုင္​ငံမ်ားသို႔​ေငြ႐ွာသြားသူကသြားၾက​ေလၿပီ။ထို႔​ေၾကာင္​့ပင္​ရြာကိုမျပန္​ခ်င္​ျဖစ္​​ေနရသည္​့အထဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​ထဲတြင္​ဆရာမထားထားညိဳကိုခ်စ္​​ေနမိၿပီးသူႏွင္​့​ေဝးရမည္​ကပင္​ရြာကိုပို၍မျပန္​ခ်င္​ျဖစ္​မိသည္​။

အတူလက္​တြဲလုပ္​ကိုင္​ရ​ေသာကာလတစ္​​ေလ်ွာက္​ဆရာမထားထားညိဳႏွင္​့လည္​းပိုမိုရင္​းႏီွးခဲ့ရသည္​။ဆရာမထား ထားညိဳသည္​ အျခားဆရာမတို႔ကဲ့သို႔ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုဆရာဘုဟုမ​ေခၚပါ။ဆရာစံဟု​ေခၚသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​က ဆရာမထားထားညိဳဟုသာ​ေခၚခဲ့သည္​။ရင္​မွမ႐ိုးသားမႈတို႔ကိုလည္​းဟန္​​ေဆာင္​ထားခဲ့ရသည္​။ရင္​းႏီွးမႈရၿပီးသား တို႔ကိုမဆံုးရံႈးခ်င္​၍ျဖစ္​ပါသည္​။ဟန္​​ေဆာင္​ျခင္​းကိုလူတိုင္​းမႀကိဳက္​ၾက​ေသာ္​လည္​းလူတိုင္​းသည္​ဟန္​​ေဆာင္​တတ္​ ၾကစျမဲမို႔ဆရာမထားထားညိဳအ​ေပၚထားမိ​ေသာ မိမိ၏အခ်စ္​စိတ္​တို႔ကိုယ​ေနထိဟန္​​ေဆာင္​ထားခဲ့ရသည္​။လုပ္​ ငန္​းခြင္​တစ္​ခုတည္​းတြင္​အတူလက္​တြဲလုပ္​လာရသည္​ႏွင္​့အမ်ွ ဆရာမထားထားညိဳ၏နားလည္​တတ္​မႈ၊သည္​းခံမႈ သြက္​လက္​ခ်က္​ခ်ာမႈတို႔ကို ပို၍ျမင္​လာရသည္​။စကား​ေျပာရာတြင္​႐ိုးသားသည္​။စိတ္​​ေကာင္​း​ေစတနာ​ေကာင္​းရိွ သည္​။ဤအခ်က္​မ်ား​ေၾကာင္​့ပင္​ဆရာမထားထားညိဳကိုပို၍ခင္​တြယ္​လာမိသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​၏ဘု​ေတာ​ေသာအ​ေျပာမ်ားကိုလည္​း အျပံဳးျဖင္​့တုန္​႔ျပန္​​နား​ေထာင္​တတ္​​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​မႀကိဳက္​ သည္​့အခ်က္​တစ္​ခ်က္​လည္​းဆရာမထားထားညိဳတြင္​ရိွ​ေသးသည္​။

အ​ေသးအဖြဲကိစၥက​ေလးကိုပင္​ နီးစပ္​ရာလူႏွင္​့တိုင္​ပင္​ၿပီးဆံုးျဖတ္​တတ္​​ေသးသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ကမူ ဆရာမ ထားထားညိဳ၏ဤအက်င္​့သည္​ လိုသည္​ထက္​မပိုသင္​့​ေၾကာင္​း မိမိကိုယ္​မိမိယံုၾကည္​မႈပိုမိုထားသင္​့​ေၾကာင္​း အခိ်ဳ႕​ေနရာမ်ားတြင္​မိမိ၏ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​သည္​သာပို၍အ​ေရးပါ​ေၾကာင္​း မၾကာခဏဆိုသလို​ေျပာျဖစ္​ခဲ့သည္​။

စာ​ေမးပြဲစစစ္​​ေသာ​ေန႔တြင္​ျဖစ္​သည္​။​ေန႔လည္​အားလပ္​​ေန​ေသာအခ်ိန္​၌ ဆရာ/မမ်ားအားလံုးစု​ေဝး၍ စကားစျမည္​​ေျပာ​ေနၾကသည္​။ ဆရာမထားထားညိဳကစကားစသည္​။ "ဆရာစံ..." ​ေျပာ...ဆိုသည္​့သ​ေဘာျဖင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကိုၾကည္​့ျဖစ္​သည္​။ "ဆရာစံ...ရြာျပန္​ရင္​ကြၽန္​မတို႔ရြာကတစ္​ဆင္​့သြားရမွာ​ေနာ္​" ကြၽန္​​ေတာ္​​ေခါင္​းညိတ္​ျပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ရြာျပန္​မည္​ဆိုလ်ွင္​ ဆရာမထားထားညိဳတို႔ရြာမွတစ္​ဆင္​့ၿမိဳ႕သို႔စက္​​ေလွ စီးရမည္​ျဖစ္​ၿပီးၿမိဳ႕ကတစ္​ဆင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​တိုရြာဘက္​သို႔​ေျပးဆြဲသည္​့လိုင္​းစက္​​ေလွႏွင္​့ဆက္​သြားရမည္​ျဖစ္​သည္​။ "ဒါဆို ကြၽန္​မတို႔အိမ္​မွာတည္​း​ေပါ့ ​ေမာင္​​ေလးလည္​းရိွတယ္​​ေလ...အားနာဖို႔မလိုပါဘူး" "​ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္​ပါတယ္​ဆရာမထားထားညိဳ" "အားနာတယ္​လို႔လည္​း မဟုတ္​ပါဘူး ဒီ​ေက်ာင္​းမွာတာဝန္​စက်ကတည္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​အသြားအျပန္​တည္​း​တဲ့ အိမ္​ဆရာမတို႔ရြာမွာရိွတယ္​​ေလ...​ေခါက္​​ေရမ်ားလာ​တာနဲ႔အမ်ွအိမ္​႐ွင္​​ေတြနဲ႔လည္​းပိုၿပီးရင္​းႏီွး​ေနပါၿပီ...ၿပီး​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တည္​းတဲ့အိမ္​ကက​ေလး​ေတြကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုခင္​​ေနၾကၿပီ​ေလ သူတို႔ဆီမွာမတည္​းရင္​စိတ္​​ ​ေကာင္​းၾကမွာမဟုတ္​ဘူး။ၿပီး​ေတာ့ဒီႏွစ္​​ေက်ာင္​းပိတ္​ရင္​ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​ျဖစ္​ခ်င္​မွျပန္​ျဖစ္​မွာပါ" "ဆရာစံကကြၽန္​မ​တို႔ရြာကဘယ္​သူ႔အိမ္​မွာတည္​းတာလဲ" "အ​ေမႀကီးအိတို႔အိမ္​မွာပါ" "​ေၾသာ္​...သိတယ္​ကြၽန္​မတို႔အိမ္​နဲ႔လည္​းသိပ္​မ​ေဝးဘူး ဆရာစံကြၽန္​မတို႔အိမ္​လာလည္​​ေလ" "​ေအာင္​မယ္​ ထားညိဳကငါတို႔က်​ေတာ့အလည္​မ​ေခၚဘူး ဆရာစံဘုကိုခ်ည္​း​ေခၚ​ေနတာပဲ" ဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့ကဝင္​​ေနာက္​သည္​။ "အဲလိုလည္​းမဟုတ္​ပါဘူးမခင္​ရဲ႕ ဆရာစံနဲ႔ကလမ္​းကလည္​းၾကံဳ​ေန​ေတာ့​ေလ" "ဟုတ္​ပါၿပီထားညိဳရယ္​ မခင္​က​ေနာက္​တာပါ" ဟု​ေျပာရင္​းဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့ကဆရာဦး​ေအာင္​ၾကည္​​ေခၚသျဖင္​့​ေနရာမွထသြားသည္​။ ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုစူးစမ္​း​ေသာအၾကည္​့မ်ိဳးႏွင္​့လွမ္​းၾကည္​့​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့မ်က္​လံုးခ်င္​းဆံုၿပီး မ်က္​လႊာခ်သြားၿပီးမွတဖန္​ျပန္​၍စကားစလာျပန္​သည္​။ "ဆရာစံနဲ႔ကြၽန္​မစက္​​ေလွ​ေပၚမွာပထမဆံုးဆံုဖူးတာဆရာစံမွတ္​မိလား"ဟုဆရာမထားထားညိဳက​ေမးသည္​။ "ဟုတ္​ကဲ့မွတ္​မိပါတယ္​" "အဲဒီ​ေန႔ကျမစ္​မွာလိႈင္​း​ေတြအရမ္​းႀကီးတယ္​​ေနာ္​...ကြၽန္​မအဲဒီ​ေန႔က​ေတာ္​​ေတာ္​​ေၾကာက္​ခဲ့ရတယ္​" "ဆရာမထားထားညိဳကဘာကို​ေၾကာက္​တာလဲ" "စက္​​ေလွနစ္​သြားမွာကို​ေပါ့ လိႈင္​းကအရမ္​းႀကီးတာ​ကိုး" ဟင္​း...ဟင္​း.... "ဆရာစံကဘာရယ္​တာလဲ" "မဟုတ္​ပါဘူး...အဲဒီ​ေန႔ကဆရာမထားထားညိဳ ပါးစပ္​ကပြစိပြစိနဲ႔ဘုရားစာ​ေတြရြတ္​​ေနတာျပန္​ျမင္​​ေယာင္​မိလို႔ပါ" "အို...ဆရာစံကလဲ..​ေၾကာက္​လို႔ရြတ္​တာ​ေပါ့"ဟုဆရာမထားထားညိဳကႏူတ္​ခမ္​းကိုစူ၍​ေျပာပါသည္​။ဤအမူအ ယာ​ေလးမ်ားသည္​ပင္​ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​မွျမတ္​ႏိုးမႈ​ေလးမ်ားျဖစ္​​ေနပါသည္​။ "​ေၾကာက္​တတ္​ရင္​ႏွစ္​ခါ​ေသရတယ္​ ဆရာမထားထားညိဳရဲ႕... ​ေသရမွာကို​ေသ​ေလာက္​​ေအာင္​​ေၾကာက္​​ေနရတာကတစ္​ခါ တစ္​ကယ္​​ေသတာကတစ္​ခါ​ေလ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ကဆို​ေတာ့။ "ဒါဆိုအဲဒီ​ေန႔က ဆရာစံကမ​ေၾကာက္​ဘူး​ေပါ့"ဟုမ်က္​လံုးဝိုင္​း​ေလးမ်ားႏွင္​့ၾကည္​့ရင္​း​ေမးသည္​။ "မ​ေၾကာက္​ပါဘူး ​ေသ​ေတာ့လည္​းကိုယ္​တစ္​​ေယာက္​တည္​းမွမဟုတ္​တာပဲ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာ​ေတာ့ ဆရာမထားထားညိဳကရယ္​သည္​။စာ​ေျဖခန္​းဝင္​ရန္​သံ​ေခ်ာင္​း​ေခါက္​သံၾကားသျဖင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ႏွစ္​ဦးလံုး မိမိတို႔တာဝန္​က်ရာစာ​ေျဖခန္​းအသီးသီးသို႔ထြက္​လာခဲ့ၾကသည္​။ •••••••••••••••••••••••••\\•••••••••••••••••••••• တ​ေပါင္​းလ၏သခြပ္​ပင္​ထက္​မွသခြပ္​ပြင္​့မ်ားကဲ့သို႔အခ်ိန္​တို႔သည္​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေႂကြလြင္​့​ေန၏။ႏွစ္​ႏွစ္​ဆို​ေသာအခ်ိန္​ သည္​ ႏွစ္​ရက္​မ်ွ​ေလာက္​ႏွင္​့ကုန္​ဆံုးသြားသည္​ဟုထင္​မိ​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​သည္​ ဆရာမထားထားညိဳ၏ အခ်စ္​ကို ရရိွလိုက္​၍ျဖစ္​မည္​ထင္​သည္​။ထိုကာလမ်ားအတြင္​းဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကို "ကို"ဟု​ေျပာင္​း​ေခၚခဲ့ ​ေသာ္​လည္​းကြၽန္​​ေတာ္​ကနဂို​ေခၚျမဲအတိုင္​း ဆရာမထားထားညိဳဟူ၍သာ​ေခၚဆိုခဲ့သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ဤသို႔​ေခၚ သည္​ကိုဆရာမထားထားညိဳကသူစိမ္​းဆန္​သည္​ဟုမၾကာခဏ​ေျပာတတ္​​ေသာ္​လည္​း"ဆရာမထားထားညိဳ ဆိုတဲ့အ​ေခၚအ​ေဝၚထဲမွာဘယ္​စကားလံုးကိုမွခ်န္​မထားခ်င္​လို႔ပါ စကားလံုးတိုင္​းကကြၽန္​​ေတာ္​အတြက္​အ​ေရးပါ တယ္​​ေလ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာ​ေသာအခါျပံဳး​ေန​ေသာဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ဝန္​းမ်ားသည္​​ေက်နပ္​ရိပ္​တို႔ယွက္​သန္​း​ေနသည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​သည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​၌ ဆရာမထားထားညိဳအ​ေပၚထား​ေသာခ်စ္​ျခင္​း​ေမတၱာတို႔သည္​လည္​းခိုင္​ျမဲတြယ္​ကပ္​လြန္​းသည္​မွာ မိမိဘာသာအသိဆံုး။ႏူတ္​မွတတြတ္​တြတ္​ ဖြင္​့ဟ​ေျပာဆိုမႈမရိွ​ေသာမိမိဝသီအတိုင္​းတဖြဖြမ​ေျပာျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း ဆရာမထားထားညိဳနားလည္​ႏိုင္​လိမ္​့မည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ယံုၾကည္​သည္​။ မုတ္​သုန္​မိုးတို႔သည္​ စတင္​ဝင္​​ေရာက္​ခဲ့​ေလၿပီ။​ေႏြရာသီ၏ညႇင္​းပမ္​းႏိွပ္​စက္​မႈ​ေၾကာင္​့ပူ​ေလာင္​ဆူ​ေဝ​ေန​ေသာ ကမ႓ာ​ေျမႀကီးမွ​ေျမသင္​းနံ႔တို႔သည္​မုတ္​သုန္​မိုးႏွင္​့အတူ​ေလ​ေျပတြင္​လြင္​့ပ်ံ႕လာသည္​။စံပယ္​ဖူးတို႔၏ရနံ႔ထူးတို႔က လည္​းအလြမ္​းတို႔ကိုအတိုးခ်​ေနသည္​့အလား။​ေမလကုန္​ခါနီး၍ဇြန္​လဆန္​း​ေတာ့မည္​ ​ေႏြ၏အပူရိွန္​​ေအာက္​၌ အိပ္​​ေမာက်​ေနခဲ့​ေသာစာင္​​ေက်ာင္​းမ်ားမိုးစက္​တို႔ႏွင္​့အတူစို​ေျပသစ္​လြင္​လာ​ေတာ့မည္​။​ရင္​မွအလြမ္​းတို႔သည္​ ခိုနားရာရ​ေတာ့မည္​ဆိုသည္​့အသိက ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုလန္​းဆန္​းတက္​ႀကြ​ေစသည္​။ လိုအပ္​သည္​့ပစၥည္​းပစၥယမ်ားသိမ္​းဆည္​းရင္​း မနက္​ျ​ဖန္​ခရီးအတြက္​ျပင္​ဆင္​ရင္​းၾကည္​ႏူး​ေနမိသည္​။ ဒိုင္​ယာရီစာအုပ္​အတြင္​းမ်က္​ႏွာတြင္​ကပ္​ထားသည္​့ဆရာမထားထားညိဳ၏ဓာတ္​ပံု​ေပၚမွအျပံဳးကိုမ်က္​​ေတာင္​ မခက္​စိုက္​ၾကည္​းရင္​း မနက္​ျဖန္​ဆို​ေသာ​ေန႔ရက္​သည္​​ေဝးလြန္​းလွသည္​စုလည္​းထင္​မိျပန္​သည္​။ ညဥ္​့အ​ေတာ္​နက္​သည္​အထိအိပ္​မ​ေပ်ာ္​ခဲ့။မိုးလင္​းခါနီးမွမ်က္​ဝန္​းတို႔သည္​အ​ေညာင္​းမိသည္​အလား​ေမွးခနဲ အိပ္​​ေပ်ာ္​သြားခဲ့သည္​။ ••••••••••\\•••••••••••• ကြၽန္​​ေတာ္​အိပ္​ရာမွႏိုး​ေသာအခါ မနက္​၇နာရီခြဲၿပီျဖစ္​သည္​။အိပ္​ရာထဲမွ႐ုတ္​တရက္​ထထိုင္​လိုက္​မိသည္​က စက္​​ေလွမီ​ေအာင္​ျပင္​စရာမ်ားရိွ​ေသး၍ျဖစ္​သည္​။လုပ္​စရာရိွသည္​မ်ားခပ္​သြက္​သြက္​လုပ္​ရင္​း ​ေက်ာင္​းဖြင္​့ခ်ိန္​တိုင္​း သြား​ေနက်ပံုစံျဖင္​့စက္​​ေလွဆိပ္​ဆင္​းခဲ့သည္​။ဒီ​ေရထရက္​ျဖစ္​၍​ေတာ္​​ေသးသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ရြာသည္​ဒီ​ေရထ ရက္​ဆိုလ်ွင္​လိုင္​းဆြဲသည္​့စက္​​ေလွသည္​​ေရဆန္​တိုးရသည္​။​ေရ​ေသရက္​မ်ားမွသာလ်ွင္​အစုန္​လိုက္​ရသည္​့ သ​ေဘာရိွ၍ ​ေရထရက္​တြင္​စက္​​ေလွသည္​အနည္​းငယ္​​ေနာက္​က်ၿပီးမွ​ေရာက္​လာတတ္​သည္​။

မနက္​စာအျဖစ္​ ​ေကာ္​ဖီႏွင္​့မုန္​႔ကိုရြာစက္​​ေလွဆိပ္​ကဆိုင္​တြင္​စားရင္​း စက္​​ေလွ​ေစာင္​့​ေနလိုက္​သည္​။အ​ေတြး တြင္​ဆရာမထားထားညိဳ၏အျပံဳးတို႔သာ​ေနရာယူလ်က္​။ ••••••••••••\\•••••••••• ၿမိဳ႕​ေရာက္​​ေတာ့ဆရာမထားထားညိဳႏွင္​့စက္​​ေလွဆိပ္​မွာပင္​ဆံုျဖစ္​သည္​။အံ့ၾသဝမ္​းသာျဖစ္​မိသည္​က ကြၽန္​​ေတာ္​။ ရင္​ႏွင္​့အမ်ွလြမ္​းရ​ေသာအလြမ္​းတို႔အတြက္​မထင္​မွတ္​​ေသာအခ်ိန္​တြင္​ဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ႏွာကိုျမင္​ခြင္​့ရ လိုက္​ျခင္​းသည္​ကံထူး၍ပင္​ျဖစ္​လိမ္​့မည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​ခဲ့သည္​။သို​ေသာ္​ကြၽန္​​ေတာ္​အထင္​သည္​ၾကာ႐ွည္​မခံ လိုက္​​ေပ။ "ကို႔..ကို​ေျပာစရာရိွတယ္​" ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုထိုသို႔​ေျပာရင္​းအနီးရိွသစ္​ပင္​ရိပ္​သို႔​ေလ်ွာက္​သြားသည္​။ဆရာမထားထားညိဳ ​ေခၚရာ​ေနာက္​လိုက္​ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​မွသိ​လို​ေဇာသည္​ ​ေအာင္​စာရင္​းၾကည္​​ေန​ေသာ ​ေက်ာင္​းသားတစ္​ဦးကဲ့သို႔ ခံစား​ေနရျခင္​းကိုအံ့ၾသမိသည္​။ဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ဝန္​းတို႔သည္​ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့အၾကည္​့ျခင္​းမဆံုဖူးသူတစ္​ ဦးလိုပင္​။ "ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ဇာတ္​လမ္​းကိုဒီမွာပဲရပ္​လိုက္​ၾကရ​ေအာင္​"ဟု​ေျပာၿပီးဆရာမထားထားညိဳသည္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေ႐ွ႕မွ​ေျခလွမ္​းမွန္​မွန္​ျဖင္​့ထြက္​ခြာသြားခဲ့သည္​။မ​ေမ်ွာ္​လင္​့​ေသာစကားကိုမ​ေမ်ွာ္​လင္​့ဘဲၾကားလိုက္​ရ ျခင္​းသည္​သတင္​းစာထဲမွအသိတစ္​​ေယာက္​နာ​ေရး​ေၾကာ္​ျငာဖတ္​မိသကဲ့သို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​သည္​တဆတ္​ဆတ္​ ခုန္​လ်က္​။ •••••••••••••\\••••••••••••• မိုး​ေရစက္​တို႔သည္​ကြၽန္​​ေတာ္​မ်က္​ႏွာ​ေပၚသို႔သက္​ဆင္​းလ်က္​။ဝသန္​ဦး၏မိုးစက္​ပြင္​့တို႔သည္​ကား ရင္​မွအပူကို ​ေအးခ်မ္​း​ေစရန္​မစြမ္​းသာခဲ့​ေလၿပီ။ကြၽန္​​ေတာ္​မ်က္​လံုးျပန္​ဖြင္​့လိုက္​မိခ်ိန္​တြင္​ အသည္​းကြဲခင္​းကိုအဓိပၸါယ္​သတ္​ မွတ္​ဖို႔အ​ေျပးအလႊားအ​ေျဖ႐ွာမိသည္​။သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​ဦးတစ္​​ေယာက္​အနားမွာရိွလ်ွင္​​ေကာင္​းမည္​ သို႔​ေသာ္​ယခု မရိွ။အရက္​​ေသာက္​ခ်င္​စိတ္​​ေပၚလာသည္​။ထိုင္​ရာမွထလိုက္​သည္​။သို႔​ေသာ္​ကြၽန္​​ေတာ္​​့ေျခလွမ္​းတို႔ကအရက္​ ဆိုင္​ရိွရာသို႔ဦးတည္​​ေနျခင္​းကားမဟုတ္​။နီးစပ္​ရာကြမ္​းယာဆိုင္​ဝင္​ရင္​းကြမ္​း၂၀၀ဖိုးဝယ္​သည္​။​ေဆးရြက္​ႀကီးအ မ်ားႀကီးထည္​့ခိုင္​းသည္​။ကြမ္​းယာ​ေရာင္​း​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးကကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမယံုသလိုၾကည္​့​ေနသည္​။ကြမ္​းယာ​ ​ေနစဥ္​ပင္​တစ္​ယာ​ေတာင္​းယူ၍ကြၽန္​​ေတာ္​ဝါးလိုက္​သည္​။ကြမ္​းတံ​ေတြးမ​ေထြးပဲအရည္​ကိုမ်ိဳခ်လိုက္​သည္​။ ကြမ္​းရည္​ကိုႏွစ္​ခါမမ်ိဳလိုက္​ရ။ကမ႓ာႀကီးခ်ာခ်ာလည္​​ေလၿပီ။ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ္​မွ​ေဇာ​ေခြၽးမ်ားျပန္​လာသည္​။ဆရာမ ထားထားညိဳ၏စြန္​႔ပစ္​ျခင္​း​ခံရ​ေသာ​ေဝဒနာထက္​ကြမ္​းမူးျခင္​း​ေဝဒနာကကြၽန္​​ေတာ္​အားႏိွပ္​စက္​​ေလၿပီ။နီးစပ္​ရာ သစ္​ပင္​​ေျခရင္​းကိုမီွထိုင္​ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​၏အသဲကြဲုခင္​းသည္​​ေငြကုန္​​ေၾကးက်အလြန္​သက္​သာၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​ခဲ့ ​ေသာ​ေဇာ​ေခြၽးမ်ားႏွင္​့​ေရာ​ေႏွာထြက္​ခြာသြားသည္​။ •••••••••••••\\••••••••••••​ ​ေနာက္​ပိုင္​းကြၽန္​​ေတာ္​ၾကားသိရသည္​မွာ ဆရာမထားထားညိဳသည္​ အိမ္​ကစီစဥ္​​ေသာႏိုင္​ငံျခားျပန္​တစ္​ဦးႏွင္​့ဧၿပီလကုန္​ပိုင္​း​ေလာက္​ကပင္​လက္​ထပ္​ခဲ့ျခင္​း ျဖစ္​​ေၾကာင္​း၊ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ဆံုသည္​့​ေန႔က ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုလမ္​းခြဲစကား​ေျပာသည္​ကို သူ႔အမ်ိဳးသားကအျခားတစ္​​ေနရာမွၾကည္​့​ေန​ေၾကာင္​း၊ ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့အ​ေၾကာင္​းအားသူ႔အမ်ိဳးသားကိုပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​း​ေျပာၿပီး၍ ထို​့​ေန႔ကသူတို႔ႏွစ္​ဦးၾကားျပသာနာတစ္​စံုတစ္​ရာမရိွ​ေၾကာင္​း။ ••••••••••••••••••••\\••••••••••••••••• ကြၽန္​​ေတာ္​အသဲကြဲသည္​့​ေန႔ကရြာ​ေန​ေသာမိုးစက္​တို႔သည္​ ယခုအခါ ​ေငြ႔ရည္​ဖြဲ႔​ေလမည္​လား... မိုးအျဖစ္​ရြာ​ေနမည္​လား... အခိုးအ​ေငြ႔အဆင္​့မွာပင္​ရိွ​ေနမည္​လား...မ​ေျပာတတ္​​ေပ။ ယခုအခါဇြန္​လဆန္​းတိုင္​းမိုးရြာလ်ွင္​ကြၽန္​​ေတာ္​့တပည္​့​ေလးမ်ားကိုသတိရသကဲ့သို႔ဆရာမထားထားညိဳကိုလည္​း သတိရသည္​့အခါမ်ားရိွသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ၾကာၾကာအသဲမကြဲလိုက္​ရျခင္​းသည္​အခ်စ္​စစ္​မမည္​၍​ေတာ့မဟုတ္​​ေပ။ ဘဝသည္​​ေျပာင္​းလဲျခင္​းဟုဆိုပါလ်ွင္​ အရာရာသည္​​ေျပာင္​းလဲခဲ့​ေပမည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​လည္​း​ေကာင္​း.... ဆရာမထားထားညိဳသည္​လည္​း​ေကာင္​း..... သတၱဝါတိုင္​းသည္​လည္​း​ေကာင္​း...... အရာဝတၳဳတိုင္​းသည္​လည္​း​ေကာင္​း....​ေျပာင္​းလဲ​ေနမည္​သာျဖစ္​သည္​။ ​ေျပာင္​းလဲဖို႔အတြက္​ အခ်ိန္​တစ္​ခုသာလိုပါသည္​။

                                                                                                ဇန္​လူ​ေႏွာင္​း

အမည္​ရင္​း.ဦး​ေဇာ္​မင္​းႏိုင္​ အျခားက​ေလာင္​ခြဲမ်ား.ရြန္​းအိမ္​ ပိုး​ေအာင္​၊ပန္​းသီႀကိဳး(ရ​ေသ့​ေတာင္​)၊​ေမာင္​ျ​ဗဴ း(​ေက်ာက္​တန္​း)